Και εκεί που λές ότι έχεις ξεχάσει τα πάντα, δεν σε ενδιαφέρει , δεν ασχολείσε... έρχετε ένα όνειρο και αρχίζεις πάλι να αναρωτιέσαι! Ρε?? μπάς και ασχολούμε ακόμα?
λέω συχνά σε φίλους την έκφραση "θα υιοθετήσω" ή αυτή την έννοια τέλος πάντων. Οτι θα βρώ μία γυναίκα να την σπιτώσω , να της κάνω 2-3 παιδιά , να ρίχνει και κανένα μαγειρεμα ... πλύσιμο και να ησυχάσω απο όλες τις "καταραμμένες" που έχουν περάσει απο την ζωή μου. Το έλεγα απο παλιά! κοντά 10 χρόνια τώρα! "Θα βρω μια... ανοιχτή λεκάνη έχεις = θα γεννήσεις εύκολα, καλό παστίτσιο-μουσακά κάνεις... έλα!"
Πριν απο Χριστούγεννα ήταν ...
Κοιμόμουν στο δωμάτιο μου... το παλιό δωμάτιο μου...στο υπόγειο. Μεσημέρι ήταν, οχι βράδυ.
Σε κάποια στιγμή, αντιλαμβάνομαι ότι ειναι πάνω απο το κεφάλι μου, καλός μου φίλος... και μία γυναίκα! ποια γυναίκα? ένας βράχος! που τον είχα δει για γρασίδι και έφαγα τα μούτρα μου! Ο αρχηγός των βράχων!
Προσπαθώ να καταλάβω αν είναι όνειρο η πραγματικότητα... και όμως! είναι αλήθεια! βρίσκονται μέσα στο δωμάτιο μου! Δεν την βλέπω... απλά την νιώθω!
"Αλήθεια? πώς μπήκαν μέσα?" δεν ξέρω...
και "τι θέλουν?" ούτε αυτό το ξέρω...
"να ξυπνήσω? ή να περιμένω?"
και ξανά ... "πώς μπήκαν μέσα?"...
γάματο αυτό! ας βρώ πρώτα "τι θέλουν?"
"να δείξω ότι ξύπνησα? ή να περιμένω?"
το αυτί μου πιάνει την λέξη "υιοθετήσω"...
την νιώθω να ξαπλώνει δίπλα μου... μια ηρεμία με γεμίζει... ένα αίσθημα γαλήνης που παρόμοιο δεν έχω νιώσει εδώ και ένα χρόνο...
το απολαμβάνω λίγο και αποφασίζω ότι πρέπει να ξυπνήσω και να κάνω τον σαστισμένο! να μην καταλάβει κανείς ότι είμαι ξύπνιος εδώ και λίγα λεπτά.
Πράγματι τα καταφέρνω! αλλά παρόλα αυτά, δυσκολεύομαι να εστιάσω καλά , για να την αναγνωρίσω κιόλας. Προσπαθώ να δώ αν πράγματι είναι η δική της φάτσα ή οχι.
Ναι... είναι αυτή!
Το πάτωμα ειναι γεμάτο με χριστουγεννιάτικα στολίδια, και φουσκωτούς αγιους βασίληδες, που περιμένουν με αυτά να στολίσει τις ντουλάπες του δωματίου! (μην ρωτάτε... ονειρο ειναι! προφανώς στα όνειρα, στολίζουν ντουλάπες αντί για δέντρα!), καταλαβαίνω όμως ότι δεν πρόλαβε, γιατί ξύπνησα.
Αυτή σηκώνεται γρήγορα - γρήγορα και στέκετε όρθια στην άκρη του δωματίου, προσπαθώντας να βάλει λίγο lip gloss για να φαίνεται όμορφη. Οχι πως δεν ειναι φυσικά... αλλά ξέρεις...
Εξάλλου είμαι σίγουρος ότι τελευταία στιγμή έφυγε απο την εταιρία για να το οργανώσει αυτό!
Ξαναέρχετε και ξαπλώνει δίπλα μου... με αγκαλιάζει και μου λέει ... "ήρθα να με υιοθετήσεις"... ξέρεις! με εκείνο το πονηρόχαιδευτικόσυγνωμή χαμογελάκι, και συνεχίζει... "την προηγούμενη εβδομάδα δεν δούλεψα πολύ. Ειδες? θα μπορούσαμε να ειμαστε μαζί. Δεν δουλεύω όσο παλιά πια..."
Απολαμβάνω λιγάκι αυτό το απίστευτο αίσθημα ηρεμίας... και κάνω να σηκωθώ να πάω λίγο παραπέρα, για να σκεφτώ... να καταλάβω τι συμβαίνει.
Περπατάω στο σαλόνι (2 βήματα πιο κει) και αρχίζω να κάνω κάτι ψιλοδουλειές... ένα μηχάνημα για ποδόλουτρο βρίσκετε γεμάτο νερό στο πάτωμα του σαλονιού. Μην ρωτήσει κανείς! δεν ξέρω τι έκανε εκεί! είπαμε! όνειρο είναι!
Το πιάνω στα χέρια μου και πάω να το αδειάσω.
Σκέψεις απίστευτες!
"ουαααουυυ! ήρθε η ώρα της εκδίκησης! θα την γαμήσω όπως με γάμησε και αυτή!"
και στο καπάκι ... "θέλω να την γαμήσω? ή ειναι μια ευκαιρία καλή?" ... "μπας και θέλω να ξαναμπλέξω μαζί της?"
ενα χάος απο σκέψεις που μπαίνουν και βγαίνουν μέσα στο μιαλό μου, η μία μετά και πάνω απο την άλλη, τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνω να τις επεξεργαστώ.
ταυτόχρονα σκέφτομαι την μυρωδιά της! "ωραία μυρίζει! όπως τότε!"
την ακούω να μιλάει... σκύβω το κεφάλι μου απο την πόρτα του μπάνιου , και την βλέπω κουκουλωμένη μέχρι τον λαιμό κάτω απο το πάπλωμα να μιλάει με τα άσπρα ακουστικά του κινητού της , με την δουλεια... "μάλλον αυτή την εβδομάδα έχουν περισσότερη δουλειά απο την προηγούμενη...".... " λευκά ακουστικά? iphone πήρε? με nokia την είχα αφήσει"...
μ'αρέσει όμως η εικόνα που βλέπω. Μου θυμίζει όταν μέναμε μαζί, και σηκωνόμουν πιο νωρίς το πρωί , για να τις φτιάξω πρωινό.
Γάλα και Τοστ!
Μια φέτα ζαμπόν
μία τυρί
και 5 φέτες αγάπης!
οταν ήταν έτοιμο.. φώναζα... Σοστόσττττ!! και ήξερε ότι έπρεπε να σηκωθεί. Ετοιμο το πρωινό!
δεν θυμάμαι παρακάτω.... ούτε ξέρω αν υπήρχε παρακάτω ή απλά ξύπνησα.
Αυτό που ξέρω όμως καλά, ειναι ότι για ακόμα μία φορά , ξύπνησα πριν το ξυπνητήρι. Αυτή την φορά όμως αντί να είμαι μέσα στην τσίτα, έτοιμος για 100αρι sprint, στραβωμένος με οτιδήποτε υπάρχει στο οπτικο ή ακουστικό μου πεδίο, ξύπνησα με μία απίστευτη γαλήνη και ηρεμία μέσα μου. Τέτοια που δεν την έχω ξανανιώσει εδώ και πολύ καιρό!
λέω συχνά σε φίλους την έκφραση "θα υιοθετήσω" ή αυτή την έννοια τέλος πάντων. Οτι θα βρώ μία γυναίκα να την σπιτώσω , να της κάνω 2-3 παιδιά , να ρίχνει και κανένα μαγειρεμα ... πλύσιμο και να ησυχάσω απο όλες τις "καταραμμένες" που έχουν περάσει απο την ζωή μου. Το έλεγα απο παλιά! κοντά 10 χρόνια τώρα! "Θα βρω μια... ανοιχτή λεκάνη έχεις = θα γεννήσεις εύκολα, καλό παστίτσιο-μουσακά κάνεις... έλα!"
Πριν απο Χριστούγεννα ήταν ...
Κοιμόμουν στο δωμάτιο μου... το παλιό δωμάτιο μου...στο υπόγειο. Μεσημέρι ήταν, οχι βράδυ.
Σε κάποια στιγμή, αντιλαμβάνομαι ότι ειναι πάνω απο το κεφάλι μου, καλός μου φίλος... και μία γυναίκα! ποια γυναίκα? ένας βράχος! που τον είχα δει για γρασίδι και έφαγα τα μούτρα μου! Ο αρχηγός των βράχων!
Προσπαθώ να καταλάβω αν είναι όνειρο η πραγματικότητα... και όμως! είναι αλήθεια! βρίσκονται μέσα στο δωμάτιο μου! Δεν την βλέπω... απλά την νιώθω!
"Αλήθεια? πώς μπήκαν μέσα?" δεν ξέρω...
και "τι θέλουν?" ούτε αυτό το ξέρω...
"να ξυπνήσω? ή να περιμένω?"
και ξανά ... "πώς μπήκαν μέσα?"...
γάματο αυτό! ας βρώ πρώτα "τι θέλουν?"
"να δείξω ότι ξύπνησα? ή να περιμένω?"
το αυτί μου πιάνει την λέξη "υιοθετήσω"...
την νιώθω να ξαπλώνει δίπλα μου... μια ηρεμία με γεμίζει... ένα αίσθημα γαλήνης που παρόμοιο δεν έχω νιώσει εδώ και ένα χρόνο...
το απολαμβάνω λίγο και αποφασίζω ότι πρέπει να ξυπνήσω και να κάνω τον σαστισμένο! να μην καταλάβει κανείς ότι είμαι ξύπνιος εδώ και λίγα λεπτά.
Πράγματι τα καταφέρνω! αλλά παρόλα αυτά, δυσκολεύομαι να εστιάσω καλά , για να την αναγνωρίσω κιόλας. Προσπαθώ να δώ αν πράγματι είναι η δική της φάτσα ή οχι.
Ναι... είναι αυτή!
Το πάτωμα ειναι γεμάτο με χριστουγεννιάτικα στολίδια, και φουσκωτούς αγιους βασίληδες, που περιμένουν με αυτά να στολίσει τις ντουλάπες του δωματίου! (μην ρωτάτε... ονειρο ειναι! προφανώς στα όνειρα, στολίζουν ντουλάπες αντί για δέντρα!), καταλαβαίνω όμως ότι δεν πρόλαβε, γιατί ξύπνησα.
Αυτή σηκώνεται γρήγορα - γρήγορα και στέκετε όρθια στην άκρη του δωματίου, προσπαθώντας να βάλει λίγο lip gloss για να φαίνεται όμορφη. Οχι πως δεν ειναι φυσικά... αλλά ξέρεις...
Εξάλλου είμαι σίγουρος ότι τελευταία στιγμή έφυγε απο την εταιρία για να το οργανώσει αυτό!
Ξαναέρχετε και ξαπλώνει δίπλα μου... με αγκαλιάζει και μου λέει ... "ήρθα να με υιοθετήσεις"... ξέρεις! με εκείνο το πονηρόχαιδευτικόσυγνωμή χαμογελάκι, και συνεχίζει... "την προηγούμενη εβδομάδα δεν δούλεψα πολύ. Ειδες? θα μπορούσαμε να ειμαστε μαζί. Δεν δουλεύω όσο παλιά πια..."
Απολαμβάνω λιγάκι αυτό το απίστευτο αίσθημα ηρεμίας... και κάνω να σηκωθώ να πάω λίγο παραπέρα, για να σκεφτώ... να καταλάβω τι συμβαίνει.
Περπατάω στο σαλόνι (2 βήματα πιο κει) και αρχίζω να κάνω κάτι ψιλοδουλειές... ένα μηχάνημα για ποδόλουτρο βρίσκετε γεμάτο νερό στο πάτωμα του σαλονιού. Μην ρωτήσει κανείς! δεν ξέρω τι έκανε εκεί! είπαμε! όνειρο είναι!
Το πιάνω στα χέρια μου και πάω να το αδειάσω.
Σκέψεις απίστευτες!
"ουαααουυυ! ήρθε η ώρα της εκδίκησης! θα την γαμήσω όπως με γάμησε και αυτή!"
και στο καπάκι ... "θέλω να την γαμήσω? ή ειναι μια ευκαιρία καλή?" ... "μπας και θέλω να ξαναμπλέξω μαζί της?"
ενα χάος απο σκέψεις που μπαίνουν και βγαίνουν μέσα στο μιαλό μου, η μία μετά και πάνω απο την άλλη, τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνω να τις επεξεργαστώ.
ταυτόχρονα σκέφτομαι την μυρωδιά της! "ωραία μυρίζει! όπως τότε!"
την ακούω να μιλάει... σκύβω το κεφάλι μου απο την πόρτα του μπάνιου , και την βλέπω κουκουλωμένη μέχρι τον λαιμό κάτω απο το πάπλωμα να μιλάει με τα άσπρα ακουστικά του κινητού της , με την δουλεια... "μάλλον αυτή την εβδομάδα έχουν περισσότερη δουλειά απο την προηγούμενη...".... " λευκά ακουστικά? iphone πήρε? με nokia την είχα αφήσει"...
μ'αρέσει όμως η εικόνα που βλέπω. Μου θυμίζει όταν μέναμε μαζί, και σηκωνόμουν πιο νωρίς το πρωί , για να τις φτιάξω πρωινό.
Γάλα και Τοστ!
Μια φέτα ζαμπόν
μία τυρί
και 5 φέτες αγάπης!
οταν ήταν έτοιμο.. φώναζα... Σοστόσττττ!! και ήξερε ότι έπρεπε να σηκωθεί. Ετοιμο το πρωινό!
δεν θυμάμαι παρακάτω.... ούτε ξέρω αν υπήρχε παρακάτω ή απλά ξύπνησα.
Αυτό που ξέρω όμως καλά, ειναι ότι για ακόμα μία φορά , ξύπνησα πριν το ξυπνητήρι. Αυτή την φορά όμως αντί να είμαι μέσα στην τσίτα, έτοιμος για 100αρι sprint, στραβωμένος με οτιδήποτε υπάρχει στο οπτικο ή ακουστικό μου πεδίο, ξύπνησα με μία απίστευτη γαλήνη και ηρεμία μέσα μου. Τέτοια που δεν την έχω ξανανιώσει εδώ και πολύ καιρό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου